Dziś przeżywamy drugą niedzielę Adwentu. Niech ten święty czas mobilizuje każdego do duchowej odnowy, zacieśniania więzi z Panem Bogiem i braćmi. Przygotowujemy się bowiem na spotkanie z Panem, który z miłości do nas przyjmuje na siebie nasze człowieczeństwo, aby je przemienić, uświęcić.

W ramach dekoracji adwentowych stawiamy świece na Pniu Adwentowym ukazujący piękno natury. Mówi on o życiu w jego naturalnym stanie i o pięknie i wspaniałości dzieła stworzenia. Ukazuje on ścisły związek między stworzonym światem a Bogiem, który do niego przychodzi. Można to rozumieć jako Pień Jessego, który w proroctwie Izajasza oznacza ród królewski Dawida.

.Dzisiejszą niedzielą rozpoczynamy Adwent, czas radosnego oczekiwania i przygotowania na przyjście Chrystusa. W pierwszej części (do 16 grudnia) będziemy pochylać się nad tajemnicą powtórnego przyjścia Pana na końcu czasów. Druga część (od 17 do 24 grudnia) będzie stanowić bezpośrednie przygotowanie do celebrowania pamiątki pierwszego przyjścia Chrystusa na ziemię – na uroczystość Narodzenia Pańskiego. Wykorzystajmy dobrze ten czas na słuchanie słowa Bożego oraz wchodzenie w tajemnicę bliskości Boga, który przychodzi jako Emmanuel – Bóg z nami.

Dziś ostatnia niedziela roku liturgicznego, w którą obchodzimy uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. Jest to dzień patronalny dla zgromadzenia chrystusowców i sióstr Misjonarek Chrystusa Króla, którzy pracują w naszej parafii. Naszą modlitwą ogarniamy wszystkich członków  tych wspólnot.

Dziś trzydziesta trzecia niedziela zwykła w ciągu roku liturgicznego. W drugą niedzielę listopada od 2009 roku obchodzimy Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym. Naszą modlitwą wspieramy dzisiaj chrześcijan na całym świecie, którzy nie mogą swobodnie wyznawać swojej wiary. Z powodu wiary cierpią prześladowanie, a niejednokrotnie także oddają życie. 

Jak pomagać duszom czyśćcowym?

Czy rzeczywiście jest to możliwe, abyśmy mieli jakiś wpływ na rzeczywistość życia sięgającą poza bramy śmierci? A jeżeli tak to, w jaki sposób? Jakie modlitwy i dlaczego mogą przynosić ulgę zmarłym? Poszukiwanie odpowiedzi na powyższe pytania wydaje się być bardzo ważne i wciąż aktualne, gdyż śmierć osób bliskich jest albo będzie doświadczeniem każdego człowieka… każdego z nas.

Dziś trzydziesta druga niedziela zwykła w roku kościelnym. Błagamy Boga, aby oddalił od nas łaskawie wszelkie przeciwności, abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, mogli swobodnie Mu służyć (kolekta mszalna).

Zaczkończył się konkurs "Selfie z Janem Pawłem II" na fotografie Selfie na ławeczce z Janem Pawłem II. Dziękujemy wszystkim za przesłane zdjęcia. Wszyscy uczstnucy obecni na mszy św. o godz. 11:00 zostali nagrodzeni.

Dziś trzydziesta pierwsza niedziela zwykła w ciągu roku kościelnego. Każda Eucharystia, w której uczestniczymy, jest pamiątką zmartwychwstania Chrystusa i przedsmakiem wiecznej chwały. Sprawując święte obrzędy, dotykamy rzeczywistości nieba. Dzisiaj modlimy się, aby Bóg pomnożył w nas działanie swej mocy i przygotował nas swoją łaską do życia wiecznego

Dziś trzydziesta niedziela zwykła w roku liturgicznym. We wspólnocie Kościoła obchodzona jest jako Niedziela Misyjna, która rozpoczyna tydzień misyjny. Naszą modlitwą wspieramy dziś wszystkich misjonarzy duchownych i świeckich, wypraszamy im Bożą pomoc w trudzie głoszenia Ewangelii. Światowy Dzień Misyjny to także okazja do modlitwy o nowe powołania misyjne, aby nie zabrakło głosicieli Dobrej Nowiny. Dziś także wspieramy Papieskie Dzieła Misyjne naszymi ofiarami.

Dzisiaj przypada dwudziesta dziewiąta niedziela zwykła w roku kościelnym. Wspólnie modlimy się, aby nasza wola była zawsze oddana Bogu i abyśmy szczerym sercem służyli Bożemu majestatowi (kolekta mszalna). Niech na tej drodze wspomaga nas doświadczenie bliskości Pana w Eucharystii.

Nabożeństwo Fatimskie ma charakter ekspiacyjny i obejmują głównie wspólne odmawianie różańca. Jest to odpowiedź na dwa wezwania Maryi: do modlitwy oraz do pokuty za grzeszników.

Program najbliższego nabożeństwa:

 Dziś dwudziesta ósma niedziela w ciągu roku kościelnego. We wspólnocie ludu Bożego modlimy się, aby dobry Bóg pobudzał nas swoją łaską do pełnienia dobrych uczynków (kolekta mszalna). Niech udział w Eucharystii będzie dla nas pomocą w wypełnianiu tego zadania.

Dziś dwudziesta siódma niedziela zwykła w ciągu roku kościelnego. Liturgia niedzielna wyparła liturgiczne wspomnienie Świętych Aniołów Stróżów. Niech towarzyszy nam wiara w obecność i pomoc świętych aniołów, których Bóg powołał, aby nas strzegli na drogach naszego życia.

Dziś dwudziesta szósta niedziela w ciągu roku liturgicznego. Po raz kolejny (108) obchodzony jest dzisiaj Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy. Modlitwą wspieramy wszystkich, którzy z powodu wojny, prześladowań i innych trudności musieli opuścić rodzinny kraj, aby doświadczali życzliwości i odpowiedniej pomocy w nowych środowiskach.

Dziś dwudziesta piąta niedziela zwykła w roku kościelnym. Modlimy się wspólnie, abyśmy zachowując Boże przykazania, zasłużyli na życie wieczne (kolekta mszalna). Niech udział w świętych obrzędach wspomaga nas na drodze wiernego wypełniania Bożego prawa.

Opierając się na wspomnieniach najstarszej z dzieci Łucji Santos i na tysiącach świadectw naocznych świadków film "13-ty Dzień" w artystycznej postaci ukazuje  prawdziwą historię trójki pastuszków, którzy doznali sześciu Objawień Najświętszej Maryi Panny, w okresie od maja do października 1917, zakończonych cudem proroctwa.

Zapraszamy na pielgrzymkę "Sakralny Kraków" i czuwanie Jasnogórskie w dniach 17-22 pażdziernika 2022 r. . Program podajemy poniżej:

Dziś dwudziesta czwarta niedziela zwykła w ciągu roku. Dobry Bóg w swojej łaskawości zgromadził nas w świątyni, abyśmy po raz kolejny sprawowali pamiątkę męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Niech moc Boga płynąca z tajemnicy Eucharystii wspomaga nas w naśladowaniu Zbawiciela i dźwiganiu codziennego krzyża.

Cele zawodów:

Państwowa Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych we wpółpracy z Pracownią Psychoterapii Arcanus   we Władysławowie ogłasza nabór do kolejnej edycji  grupy terapeutyczno-rozwojowej w roku 2022/23 . Program skierowany jest do młodych mieszkańców Gminy Władysławowo   w wieku 18-26 lat .
 Celem grupy jest pomoc osobom, które:
mają trudności w radzeniu sobie z własnymi emocjami.
posiadają niską samoocenę i są niezadowolone z siebie,
mają problemy i trudności w relacjach z ludźmi: w rodzinie, w związku, w pracy lub w szkole,
czują samotność, pustkę i brak poczucia sensu życia,
szukają wiedzy na temat swojego postępowania,
dorastały w domu gdzie przynajmniej jedno z rodziców było alkoholikiem,
 Dzięki uczestnictwu w grupie  młodzi dorośli lepiej :
rozpoznają własne uczucia,
odbudują poczucie własnej wartości,
rozwiną większą otwartość na innych.
Rejestracja i konsultacje  od 24.08 do 23.09.22)do grupy prowadzi Izabela Patura- Trzebiatowska   pod nr tel. 660-618-611
Serdecznie zapraszam!

Dziś dwudziesta trzecia niedziela w ciągu roku kościelnego. Sprawując tajemnicę męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, uwielbiliśmy Boga i zaczerpnęliśmy ze źródła Bożej łaski. Niech te dary umacniają nas na drogach codziennego życia i dawania świadectwa naszej bliskości z Bogiem.

Dziś ostatnia niedziela wakacji, w liturgii dwudziesta druga niedziela w ciągu roku kościelnego. Eucharystia stanowi centrum niedzieli i życia chrześcijańskiego. Niech sprawowanie tajemnicy paschalnej Chrystusa umacnia nas na drodze podejmowania codziennych obowiązków. Dziś prosimy Boga, aby wszystko co dobre w nas, nieustannie umacniał i strzeg

Ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia i niewielu jest tych,
którzy ją znajdują. Nie każdy, kto mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa
Bożego, lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca, który jest w niebie. Ten jest uczniem
Jezusa, kto słucha Słowa i wypełnia je. Naśladowca Pana, bierze swój krzyż i
idzie za Nim, nie miłując swojego życia aż do śmierci. Mamy wytrwać w wierze
do końca, troszcząc się o swoje zbawienie z bojaźnią i drżeniem

Już w pierwszym zdaniu dzisiejszej Ewangelii otrzymujemy słowa, od których powinny stopnieć nasze serca: Nie bój się, mała trzódko! To rzeczywiście słowa pełne czułości, bardzo bezpośrednie i serdeczne. A po nich następuje wspaniała obietnica, która powinna głęboko nas uwalniać: Spodobało się waszemu Ojcu dać wam królestwo. Mała trzódka – to opis naszej aktualnej sytuacji. Jesteśmy bezbronni i zagubieni, bardzo potrzebujemy pomocy, potrzebujemy pasterza. Obietnica królestwa to opis tego, co stanie się w przyszłości. Zagubione owce staną się właścicielami królestwa, właścicielami nieba, zasiadającymi na tronie wraz z wszechmogącym Bogiem. Taka rewolucja w naszym statusie dokonać się może tylko w woli Bożej. Sami nie jesteśmy w stanie przenieść się z poziomu okruchów zagubionych w kosmosie na poziom istot niebiańskich, królujących wraz z Bogiem. Dlatego to musi być dar. Oto czuły i serdeczny Bóg, wypowiadający piękne słowa: Nie bój się, mała trzódko, będący jednocześnie wszechmocnym Panem kosmosu, gotowy jest podzielić się z nami swoim królestwem. To paradoks, który kontemplować można tylko na kolanach.

Przypowieść o dobrym Samarytaninie ma w sobie słodycz i piękno, jest jednak także ostra jak miecz: bardzo głęboko porusza nasze sumienia. Kto z nas bowiem nie był w sytuacji, w której zignorował człowieka potrzebującego pomocy? Kto z nas nie był jak ów kapłan i lewita, którzy – gdyby przetłumaczyć ten tekst dosłownie – na widok poranionego przeszli na drugą stronę drogi, by się z nim nie zetknąć, by nie spojrzeć mu w oczy? Tymczasem należało zrobić tak jak Samarytanin: wpierw wylać na rany biedaka odrobinę wina, które usuwa to, co niezdrowe, dezynfekuje. Potem użyć oliwy, która łagodzi ból. Usuwać to, co brudne, i łagodzić ból – czy nie to samo dokonuje się w konfesjonałach i podczas namaszczenia chorych? Przypowieść bardzo wyraźnie prowadzi nas ku sakramentom. A dwa denary pozostawione w gospodzie powinny przypomnieć nam o dwóch księgach: Starym i Nowym Testamencie. Oto bogactwo, którym dysponujemy, by ratować poturbowanych przez życie.

Przypowieść o dobrym Samarytaninie ma w sobie słodycz i piękno, jest jednak także ostra jak miecz: bardzo głęboko porusza nasze sumienia. Kto z nas bowiem nie był w sytuacji, w której zignorował człowieka potrzebującego pomocy? Kto z nas nie był jak ów kapłan i lewita, którzy – gdyby przetłumaczyć ten tekst dosłownie – na widok poranionego przeszli na drugą stronę drogi, by się z nim nie zetknąć, by nie spojrzeć mu w oczy? Tymczasem należało zrobić tak jak Samarytanin: wpierw wylać na rany biedaka odrobinę wina, które usuwa to, co niezdrowe, dezynfekuje. Potem użyć oliwy, która łagodzi ból. Usuwać to, co brudne, i łagodzić ból – czy nie to samo dokonuje się w konfesjonałach i podczas namaszczenia chorych? Przypowieść bardzo wyraźnie prowadzi nas ku sakramentom. A dwa denary pozostawione w gospodzie powinny przypomnieć nam o dwóch księgach: Starym i Nowym Testamencie. Oto bogactwo, którym dysponujemy, by ratować poturbowanych przez życie.

Panie, pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać mojego ojca. Odpowiedź Jezusa brzmi jak zaprzeczenie tego, co najgłębiej zakorzenione w sercu człowieka. Ten zwyczajny odruch człowieka cywilizowanego wobec zmarłych może być aktem wielkiej miłości. Ale przecież słów Jezusa nie można traktować z bezmyślną dosłownością. Znaczą o wiele więcej, niż wydawałoby się nam po pierwszym przeczytaniu. Otóż Jezus nie odradza nam spełnienia tego ważnego uczynku miłosierdzia, tylko przypomina, że istnieje bardzo konkretna hierarchia dóbr, w której służenie Mu, pójście za Nim, słuchanie Go, oddanie Mu życia jest na pierwszym miejscu. Wszystko inne ma być temu poddane, wszystko inne jest mniej ważne.