Słowo pasterskie na stulecie diecezji gdańskiej
Czcigodni Bracia w kapłaństwie,
Siostry i Bracia!
1. Uwolnić w sercu radość
Trzecia niedziela Adwentu wyzwala w nas wielką radość i zachęca, aby tę
radość wypowiedzieć, wyśpiewać, wyrazić w konkretnych gestach i czynach.
Z czym jest związana ta radość? Odpowiedź na to pytanie dają dzisiejsze
czytania liturgiczne, które przypominają, że „Pan jest już blisko”. Pan jest już
blisko, bo zbliża się Boże Narodzenie, piękne i z tęsknotą wyczekiwane przez
dzieci i starszych święto. Tę radość potęguje ogłoszony przez papieża
Franciszka Rok Święty, który rozpocznie się w Rzymie już 24 grudnia. A dla
wierzących naszej archidiecezji dodatkowym motywem tej radości jest fakt, że
29 grudnia rozpoczynamy także Jubileusz stulecia powstania diecezji gdańskiej.

2. Prawdziwą radość daje Jezus Chrystus
W dawaniu osobistej odpowiedzi na te i podobne pytania przychodzą nam
z pomocą słowa papieża Jana Pawła II, dziś świętego, wypowiedziane 2 czerwca
1979 r. w słynnej homilii na placu Zwycięstwa. Odwołując się wówczas do
chrześcijańskiej historii naszej Ojczyzny, wyjaśniał: „Człowieka nie można do
końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do
końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć, ani kim jest, ani jaka jest
jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne
przeznaczenie”.
Oczywiście, ktoś może się z tym nie zgadzać i może odrzucić Chrystusa,
łudząc się, że życie bez Niego też można przeżyć. Można, ale jak? Bez nadziei
i bez perspektyw, ograniczając je tylko do wymiaru czysto ziemskiego
i materialnego. Życie bez Chrystusa jest niezrozumiałe, bo nie wiemy skąd
przychodzimy, jaki jest cel naszego życia i dokąd zmierzamy. Przed
człowiekiem, który nie wierzy w Boga, jest tylko pustka i bezsens. A przecież
tak nie musi być. Jezus Chrystus oddał za nas swoje życie na krzyżu. Oddał
właśnie dlatego, że każdego z nas kocha do szaleństwa. Żaden człowiek nie jest
Mu obojętny, nawet ten, kto się od Niego odwraca. Pozostaje więc zawsze blisko
nas i towarzyszy nam, zwłaszcza w trudnych chwilach.
Ten sam Jezus Chrystus, zmartwychwstały, stał się „naszą drogą, prawdą
i życiem” i jest gotów napełnić każde życie prawdziwą radością, tylko trzeba Mu
dać szansę, otworzyć dla Niego swoje serce. Nie lękaj się, że coś ci zabierze,
w czymś ograniczy. On niczego nie zabiera i w niczym nie ogranicza, wręcz
przeciwnie, chce pomnożyć talenty, obdarować nowymi darami, i uwolnić od
tego wszystkiego co ciąży, przeszkadza, co odbiera nadzieję, wolność,
a w konsekwencji autentyczną radość. On pomoże ci pogłębić wiarę i sprawi, że
twoja radość będzie naprawdę wielka. Po to jest Boże Narodzenie, po to jest Rok
Święty i po to jest Jubileusz, aby każdemu dać szansę. Nie lękaj się przyjąć
Chrystusa i Jego wspaniałych darów, które służą codziennemu życiu i są
konieczne dla naszego zbawienia. Nie zmarnuj tego wielkiego daru!
3. Przeżyjmy Jubileusz
Wydarzenie Jubileuszu to „rok łaski od Pana”, to szczególny czas
„odpoczynku i wolności”. W Starym Testamencie, w Księdze Kapłańskiej
czytamy, że jego rozpoczęcie było oznajmiane dźwiękiem rogu (Kpł 25,9). Ten
jubileuszowy dźwięk rogu w naszej archidiecezji wybrzmi w głosie kościelnych
dzwonów. W dniu 29 grudnia, o godzinie 13:00 zabrzmią dzwony we wszystkich
naszych kościołach, ogłaszając rozpoczęcie Roku Świętego i Jubileuszu stulecia
powstania diecezji gdańskiej. Tym samym, podobnie jak lud Starego
Testamentu będziemy doświadczać czasu „łaski od Pana”. Wcześniej, na znak
duchowego i moralnego wyzwolenia z grzechu, oraz zwrócenia swojego serca
ku Bogu, weźmiemy udział w procesji, która przejdzie ulicami miasta z kościoła
ojców cystersów w Oliwie do bazyliki archikatedralnej, aby tu zjednoczyć się
z Chrystusem w uroczystej Mszy świętej.
Przez kolejne miesiące tego „czasu łaski od Pana” będziemy doświadczać
w sposób szczególny Bożego działania w 27 kościołach jubileuszowych naszej
archidiecezji. Udając się do nich, jako pielgrzymi nadziei, będziemy się tam
karmić Jego Słowem i spotykać Go w sakramentach. Zaplanujmy już dziś wraz
ze swoimi wspólnotami parafialnymi, duszpasterskimi, zakonnymi, udział
w archidiecezjalnych celebracjach poszczególnych sakramentów.
Wyjątkową okazją do skorzystania z jubileuszowych łask, ale także i do
zacieśniania więzi między członkami naszego lokalnego Kościoła oraz do
odkrywania bogactwa korzeni, z których on wyrasta, będą diecezjalne
pielgrzymki – w maju, do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie, a także we wrześniu
do grobów apostolskich w Rzymie.
Chcemy też podejmować praktyki pokutne i wynagradzać za wszystkie
nasze grzechy i niewierności. W naszych Kościołach będzie więcej okazji do
adoracji Najświętszego Sakramentu oraz spowiedzi świętej. Wszystko po to, aby
uzyskać odpust jubileuszowy i uwolnić się od kar doczesnych za popełnione
grzechy a w konsekwencji doświadczyć ogromu miłosierdzia Boga. Ponadto,
wraz z członkami i duszpasterzami duszpasterstw środowiskowych będziemy
pogłębiać świadomość naszego powołania do świętości na okolicznościowych
spotkaniach w archikatedrze oliwskiej.
Jubileusz to również czas miłosierdzia. Księga Kapłańska przypomina, że
w roku jubileuszowym należy ułatwić wykup ziemi, zwrócić płaszcz czy inną
rzecz wziętą w zastaw, darować wolność temu, kto stał się niewolnikiem,
pojednać się z bratem…
Jak te wskazania wypełnić w dzisiejszych czasach, podpowiada nam
usłyszana przed chwilą Ewangelia. Mieszkańcy Palestyny, którzy przybywali
nad Jordan, pouczeni przez Jana Chrzciciela o bliskości Mesjasza, pytali: co
mamy czynić? W odpowiedzi Jan wskazywał im konkretne postawy
i zachowania. Do wszystkich mówił: „Kto ma dwie suknie, niech się podzieli
z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni”. Ponadto do
celników powiedział: „Nie pobierajcie nic więcej ponad to, co wam
wyznaczono”. A do żołnierzy: „Na nikim pieniędzy nie wymuszajcie i nikogo
nie uciskajcie…”.
W tych wskazaniach Jana Chrzciciela odnajdujemy właściwe sugestie
na czas Jubileuszu.
Po pierwsze, zwraca on uwagę na potrzebę uzdrowienia naszych relacji
z drugim człowiekiem. Dokonuje się to na drodze wybaczenia doznanych
krzywd, upokorzeń czy niesprawiedliwości. Ale konieczna jest najpierw
pokorna prośba o wybaczenie. Wszyscy doświadczamy jakichś krzywd, więc
warto, abyśmy wszyscy sobie wzajemnie przebaczyli, by na nowo budować
nasze relacje. Tak bardzo tego potrzebujemy, gdyż tak bardzo zło nas upokarza
i dzieli. Poprośmy Chrystusa, aby dał nam moc do przebaczenia i pojednania
oraz odwagę proszenia innych o przebaczenie.
Drugie wskazanie Janowe na czas Jubileuszu to sprawiedliwe traktowanie
siebie i innych, to uczciwość względem drugiego człowieka; to unikanie tego
wszystkiego, co dzieli, skłóca, budzi złe emocje, a w konsekwencji pogłębia
podziały, wzmaga napięcia i rodzi nienawiść. Żyjemy w społeczeństwie
wzburzonym i podzielonym. Zacznijmy więc od pojednania się z sobą samym,
a następnie z najbliższymi, a dalej nieśmy przebaczenie innym.
W ostatnim wskazaniu na Jubileusz Jan Chrzciciel zawiera wszystko, co
wiąże się z miłością miłosierną: „Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym,
który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni”. Zachęca nas zatem,
abyśmy pomyśleli o ubogich, pokrzywdzonych przez los, o ludziach z ulicy,
którzy przymierają głodem, bezdomnych, doświadczonych różnymi klęskami…
i zatroszczyli się o nich. To również nasi bracia i siostry! Oni noszą w swoim
sercu te same pragnienia co my, tyle że często ich nie mogą zrealizować
z powodu biedy i ubóstwa. Za nich Chrystus też oddał swoje życie i kocha ich
taką samą miłością jak nas. Oni też się modlą, wzajemnie sobie pomagają.
Wielka odnowa, jaką proponuje Chrzciciel jest drogą, która prowadzi do
odkrycia obecności Pana pośród nas i drugiego człowieka obok nas. A więc jest
to droga wiary i droga miłości miłosiernej. Im bliżej staniemy przy drugim
człowieku, tym bardziej zbliżymy się do Jezusa – Pana łaski, i tym mocniej
obudzi się w nas wiara.
4. Zakończenie
Jubileusz zatem to ogromna szansa, która zostaje nam dana. Szansa
odnowy naszego życia osobistego, rodzinnego, wspólnotowego, a także
narodowego. Do Jubileuszu przygotował nas św. Wojciech – nasz Patron, który
w znaku relikwii pielgrzymował do wszystkich parafii i odwiedzał wszystkie
wspólnoty. Jak niegdyś budził i ożywiał wiarę, tak czyni również i dziś.
Wszystkim, którzy w czasie pielgrzymowania Jego relikwii podejmowali
jakąkolwiek posługę, jak również kapłanom i wspólnotom z serca dziękuję.
Umocnieni świadectwem wiary św. Wojciecha wyruszmy teraz w drogę
jubileuszową, aby nadać głębszy sens naszemu życiu, a w konsekwencji
doświadczyć prawdziwej wolności, pokoju i radości w swoim sercu.
Niech Maryja, Przewodniczka w wierze wyprasza wszystkim Bożą moc,
a nasi święci Patroni na czele ze św. Wojciechem niech towarzyszą nam
w codziennym trudzie odnawiania naszego życia.
Wszystkim z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa.
+ Tadeusz Wojda SAC
Arcybiskup
Metropolita Gdański